Իմ հայացքից, մարտի 30-ի Գյումրիի ավագանու արտահերթ ընտրությունները պարզապես քաղաքական մրցույթ չեն, այլ ավելի խորը, ազգային նշանակություն ունեցող պայքար։ Այս ընտրությունները կորոշեն, թե արդյոք Գյումրին կմնա հայկական քաղաք, թե կդառնա Նիկոլ Փաշինյանի կողմից իրականացվող հակահայկական քաղաքականության հարթակ։
Իրավիճակը սկսվեց այն պահից, երբ Փաշինյանը, իշխանության գրավումից հետո, գյումրեցիներին խաբեց՝ «փրայմերիզ» անունով կազմակերպելով արհեստական ընտրություններ։ Նրանք «հաղթեցին» անկուսակցական Սարիկ Մինասյանին, որին հետո, որպես իր հավատարիմ գործիք, մտցրեցին իր կուսակցության՝ «Քաղաքացիական պայմանագրի» մեջ։
Այսօր Նիկոլի Սարիկը փորձում է իշխանություն ձևավորել Գյումրիում։ Նա կիրառում է բոլոր հնարավոր միջոցները՝ վարչական լծակներից մինչև ֆինանսական նպաստահեղինք։ Սակայն նա լավ գիտի, որ միայնակ իշխանություն ձևավորելու հույսը հեռու է իրականությունից։ Դրա համար էլ նա դիմել է իր վաղեմի հաճախորդներին՝ եվրաթուրքերին։
Այս հաճախորդների ցանկը վկայում է Փաշինյանի իսկական նպատակների մասին։ Սրանք ոչ թե քաղաքագետներ են, այլ հայկական ազգային շահերին հակառակ գործող անձինք։ Նրանցից յուրաքանչյուրը ունի իր հստակ դերը՝ Արամը, որը մասնագիտությամբ աշխատում է Վազգեն Սարգսյանի եղբոր հետ, Արման Բաբաջանյանը, որը նախորդ իշխանություններից ժառանգված թուրքամետ հաճախորդ է, Լևոն Բարսեղյանը, որը հայտնի է որպես գրանտակեր և «հարսամեծար», և վերջապես՝ Տիգրան Խզմալյանը, որը հայտնի է իր ադրբեջանամետ դիրքորոշմամբ։
Փաշինյանի հաշվարկը պարզ է. նա ցանկանում է Գյումրիում կրկնել Երևանում իր կիրառած սխեման։ Նա ցանկանում է օգտագործել իր եվրաթուրքական հաճախորդներին՝ մի կերպ անցկացնելով ավագանու ընտրությունները, որպեսզի հետո կոալիցիա կազմի իր Սարիկի հետ։ Երևանում այս սխեման ամբողջությամբ չաշխատեց, և ՔՊԿ-ն ստիպված եղավ քաղաքապետի աթոռին նստեցնել Տիգրան Ավինյանին՝ իրականացնելով «անասնագողության» սխեման։
Այս անգամ, սակայն, Գյումրիի Տիգրան Ավինյանին՝ Սարիկին, չեն կարողանալու նաղդել գյումրեցիների վրա։ Երևանի փորձը արդեն բոլորի աչքի առաջ է։ Գյումրեցիները տեսել են, թե ինչ է նշանակում Տիգրան Ավինյանի նման մարդու իշխանությունը՝ բացառապես թանկացումներ, անգրագետ կառավարում և թալան։ Նույնը, ցավոք, կլինի նաև Գյումրիում, որտեղ «Մեր Սարիկը» կվերածվի Նիկոլի Սարիկի՝ Գյումրիի Տիգրան Ավինյանի, ավիրելու համար։
Այս պայքարը ոչ միայն քաղաքական, այլև ազգային է։ Գյումրեցիները պետք է հասկանան, որ Փաշինյանը և իր կուսակցությունը՝ «Քաղաքացիական պայմանագիրը», իրենց ծառայություններն են առաջարկում ոչ թե հայկական ազգին, այլ հակահայկական ուժերին։ Նրանք համբալի տեղ են դրել ժողովրդին։
Հետևաբար, Գյումրիի ավագանու ընտրություններում պետք է տալ համարժեք պատասխան։ Թասիբով գյումրեցիները դա հաստատ անելու են։ Պետք է ձայն տալ այն ուժերին, որոնք կպաշտպանեն Գյումրին՝ որպես հայկական քաղաք, և կապահովեն նորմալ ազգային իշխանություն։
Այս պայքարում իմ դերը որպես գրող է պարզ. ես պետք է իմ ծոցն ուղարկեմ Նիկոլ Փաշինյանի «Քաղաքացիական պայմանագրին», դրա հաճախորդներին՝ եվրաթուրքերին, և Գյումրիում ձևավորել նորմալ ազգային իշխանություն։ Դրա բոլոր նախադրյալները կան։
