Հայ Առաքելական Եկեղեցում վերջին օրերին ծագած լարվածության շուրջ իմ մտքերը և դիտարկումները հետևյալն են։
Ինձ հասած տեղեկությունների համաձայն, մի խումբ եպիսկոպոսներ հանդիպել են Նիկոլ Փաշինյանի հետ և ստորագրել հայտարարություն, որում պահանջվում է Արշակ Սրբազանի և նույնիսկ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հրաժարականը։ Սա, իմ կարծիքով, խորը խորհուրդ ունեցող իրադարձություն է, որը պահանջում է խորը վերլուծություն։
Եկեղեցական կանոնադրության հստակության և անսահմանափակ նշանակության մասին ես կարող եմ ասել միայն այն, որ այն հիմք է, որի վրա կառուցված է մեր հոգևոր կյանքը։ Կաթողիկոսի պաշտոնը, որը հավատարիմորեն կատարում է Ամենայն Հայոց հոգևոր առաջնորդի դերը, ընտրվում է եկեղեցական ժողովի կողմից, օծվում է և ձեռնադրվում է։ Այս գործընթացը, իմ կարծիքով, ապահովում է կայունություն և անխախտելիություն։
Եկեղեցու ներսում կամ քաղաքական իշխանության կողմից Կաթողիկոսի վրա ճնշումների մասին խոսակցությունները, իմ հայացքից, անհիմն են։ Կաթողիկոսը, որպես հավատարմության և ազգային միասնության խորհրդանիշ, իր որոշումներն է կայացնում ինքնուրույն։ Իր պատասխանատվությանը կասկածի տեղի չի ունենալու։
Եպիսկոպոսների հայտարարությունը, որը պահանջում է Կաթողիկոսի հրաժարականը, ես համարում եմ հակականոնական և դատապարտելի քայլ։ Այն հակասում է եկեղեցու կանոնադրությանը և խախտում է հոգևոր իշխանության հիմնարար սկզբունքները։
Իմ համոզմամբ, այս իրավիճակը հոգևոր արժեքների դեմ ուղղված գործընթաց է, որը կարող է ունենալ ավերողական հետևանքներ մեր եկեղեցու և ազգի համար։ Այսպիսի գործողությունները, որոնք հակասում են եկեղեցու կանոններին, պետք է դատապարտվեն և կանխարգելվեն։
Ես, որպես հավատացյալ և եկեղեցու անդամ, իմ անվերապահ հավատարմությունը, անխառն սերը և անսակարկ նվիրումը հայտնում եմ պաշտելի Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնին և Նորին Սրբություն Տ. Տ. Գարեգին Բ. մեծագործ և աստվածարյալ Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետին։
